Akıl Aynası Şiiri - Mustafa Enes Gündüz

Ne vakit aynaya bakınıversem,
Aklıma o şirin cemalin gelir.
Sensizlik içinde yakınıversem,
Aklıma o anki ahvalin gelir...

Soğuk pınarlarda, çamlı belinde,
Uzak diyarlarda, gurbet ilinde,
Yürünen yollarda, insan selinde,
Aklıma gül yüzlü o çehren gelir...

Tadına doyulmaz arı balında,
Meyve bahçesinde, elma dalında,
Baktığım en sonki kahve falında,
Aklıma gül yüzlü hayalin gelir...

Gündüz güneşinde, içtiğim çayda,
Gece serininde, her dolunayda,
Elli iki hafta, on iki ayda,
Aklıma değişik hallerin gelir...

Sen gibi sessizce ağladığımda,
Birtek sana umut bağladığımda,
Kanayan yaramı dağladığımda,
Aklıma o billur gözyaşın gelir...

Seninle yüz yüze görüştüğümde,
Bir lokma ekmeği bölüştüğümde,
Nedenli, nedensiz gülüştüğümde,
Aklıma hep senin sevincin gelir...

Mustafa Enesi sen sandığımda,
Rüyadan seninle uyandığımda,
Aşkın ateşiyle her yandığımda,
Aklıma bitmeyen o sevdan gelir...