Aklı çıkar at baştan, aşkta pişman olunur,
Geçerken kapılmışsa, belki öyle park eder,
Çıkılmaz derin bir yer, dipte girdap bulunur,
Rotası umman ise, belki öyle çark eder.
Yol bulamaz, gönülde, akıl kanat açsa da,
O mevzuda yayandır, kaf dağını aşsa da,
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
