Akıl Şiiri - Mustafa Yaralı

Akıldan geçenler bilinebilse,
Yerinde kalmazdı kimsenin başı
Yahut ta aksine, siline bilse,
Beden baş yerine, taşırdı taşı.

İnsanlar ırklara bölünmeseydi,
Emekler iç içe örülmeseydi,
Toprak altın olsa, sürülmeseydi,
Nerden bulacaktık? Ekmeği aşı.

Yaratan her şeyi, çift çift yaratmış,
Gündüz ışık verip, gece karatmış,
Dünya sofrasından, rızık aratmış,
Canlara can diye, kuruyu yaşı.

Kemikten iskele, ettendir duvar,
Her aza beyinin, emrine uyar,
Kulak bir çift amma, sesi bir duyar,
İki göz tek görür, değilse şaşı.

En büyük özlemdir insanca yarış,
Erdemli ahkâmla, hedefe varış,
Ey nefis sen seni bilmeye çalış,
Dilara’dan gelir gönül maaşı.

Duygular yeşerip, yerden bitmiyor,
Aklında kendine, aklı yetmiyor,
Her nefis gerçeği kabul etmiyor,
Eğer tutmadıysa, Tevhidi aşı.

Hazineye malik, derin bir nefes,
Dikkat et “Hû” diyor, çıkardığı ses,
Elden medet umma, alakanı kes,
Yaralı; yaranı, aşkınla kaşı.

07.07.2011…Mustafa YARALI