Karalamalar 40- Akıl Şiiri - Recep Akıl

İnsan aslında hiç eksiksiz olarak yaratılmış bir varlıktır.

Bugün onun eksik yanlarından söz ediyorsak aklına çok güveniyor olması yüzündendir.

Her ne kadar akıl insanı insan yapan en önemli özellikse de yine aynı akıl insanın yanlışa düşmesine ve hatta mahvına bile sebep olabiliyor.

Çünkü sadece aklını ön plana alarak hareket eden kişi için yanılmak mukadderdir.

Kısaca sadece aklına güvenen insanın hayatın getirdiği zorluklar karşısında mücadele etme şansı azalıyor.

Hele bir de onu yanıltacak propaganda araçlarına karşı kendisini yeterli düzeyde donatamamışsa işi daha da zorlaşıyor.

Bu kadar da değil... Bu propagandalar sayesinde oluşturulan dezenformasyonlar da cabası oluyor ve okyanus ortasında fırtınaya yakalanmış bir kayık gibi savunmasız kalıp kendisini kurtarmaktan aciz bir duruma düşüyor.

Kişinin bu zor durumdan kurtulabilmesinin tek yolu ise kendisini yaşadığı çevrenin, toplumun ve zamanın gereklerine göre yetiştirmesinden ve doğru kılavuzlar edinmesinden geçiyor.

Bu sebeple kişinin yanılma ihtimalini en aza indirmesi için muhakeme gücünü, kıyaslama becerisini de önüne kılavuz olarak koyması elzemdir.

Belki bunlardan da önemlisi danışmayı, istişare etmeyi kendisinde alışkanlık haline getirmelidir ki hata yapma oranı daha az olabilsin.

Akıllı olmak iyidir, insanın aklına güvenmesi de iyidir ama onu doğru kullanmak koşuluyla. Yoksa gün geliyor kişinin en büyük düşmanı yine aklı oluyor.

Unutulmamalıdır ki aklı bile şaşırabilir insanın, “Ben bilirim,” kesin ifadesiyle ortaya çıkmak bu iddianın sahibini çoğu zaman zor durumlara sokuyor.

Tevazu sahibi olmak her durumda iyidir. İnsan ne kadar tevazu sahibi olursa o kadar yücelir, değer kazanır.

Bildiğini iddia etmek elbette yanlış değildir, iyidir bile denilebilir. Hele bir de bildiğini öğretiyorsan bu daha da iyidir ama bildiğinin yanlış olabileceği ihtimalini akıldan çıkarmamak ve buna uygun davranmak en iyisidir.

Ünlü Yunanlı filozof Sokrates’in: “Bildiğim tek şey hiçbir şey bilmediğimdir,” dediği gibi.

Yanılma, yanlış yapma ihtimalini hep aklının bir kenarında tutmak insanı kibirden uzaklaştırır.

Çevresine karşı daha anlayışlı, hoşgörülü ve yumuşak davranmayı, dünyaya ve hayata daha geniş bir çerçeveden bakmayı sağlar.

En önemlisi de onu iç huzuruna kavuşturur. 27.09.02