Akiklerim Şiiri - Haşim Hüsrevşahi

akiklerim dağılır çocukların yanıtsız bakışları yerde
pusulasız kalırım kızıl Gazze’den Kızıl Deniz’e

güneşi emen sardunyalara benzer çığlıkların
bilirim de bilmez gibi sığınırım ay ışığını kovalayan koynuna

taş olayım diyorum sapanlarında bir gece vakti diyorum ansızın
cesedim ya da dolaşayım çocuk ellerinde renkli kalem kokusu

yitirdiğim bir şeyler var unuttum
ruhumu ruhuna sarayım beyaz fosfor gelinliğinde
beni hangi sözcük ayırır sırtlandan kim

ne de çok kır yayılır bakışlarında kara

siyah gelincikler devranıdır düşleri darmadağın çünkü sabah
kızıl öpücükler kırılır kınalı ellerinde Filistin’in
altın keçiye tapanlar sülalesi kanınla beslenir bir tanem

beni kabaran kalbim boğar bilirim de bilmez gibi

leylaklar utanır dudaklarının renginden yansır ki toprağı vazgeçilmez kılar
başıma küller elerim
kükürt bulutu saçların rüzgar

sımsıkı sokarım kalbime çocuk seni
ahay çıplaklığın sandal tütsüsü amber kâfur saatlerinde

bir yol göster diyorum çakıl bakışlarınla şuradan oysa
toprak senin düşmenle uyanır uyanmasam keşke
akiklerim dağılır
gül artık!