Mesafe dedikleri
Bir gülüşle kapanır
Bazen aşk dolu bir sesle
Güneşi geride bırakır
Koşarsın delice hevesle
Uzaklar yakın olur
O GECE
İki yüz elli bin şehit verdik Çanakkale’de
İki yüz elli şehit daha o kanlı gecede
Mührü oldu ülkemin bunca şehidin kanı
Bin yıl daha geçse de vermeyiz bu vatanı
Yalnızlığını özlüyor bir adam
Gece yarısı nöbet kulübesinde
Rüzgarın sesiyle dans eden
Otlardan ürperen yalnızlığını
Hangi kelime daha iyi ifade eder
Nasıl tarif edeceğim
Sendeki iklimi
Saymaya kalksam nefesim kurur
Henüz yaşamadan ilk mevsimini
Anladım ki sende
Dört mevsim huzur
Sensiz zamanları çekemiyorum
Dar geliyor geniş zaman bile sensiz
Geçmişi hatırlayıp onla avunuyorum
Gelecekse henüz belirsiz
İkiye ayırdım geçmiş zamanı
Senli geçmiş zaman sensiz geçmiş zaman diye
Sevda neden kaçıyorsun bu gidiş nereye
Kaç kez öldüm sen söyle , razısın kaç kereye
Böyle miydin eskiden kolayca gider miydin
Sevda doğruyu söyle gerçekten sever miydin
Bırakma deyişin var otogarda sarılıp
Ya neden gidiyorsun hemen küsüp darılıp
Sırası değil şimdi halimi sorma
Yüreğime ateş düştü
Alev alev yanıyor Soma
Bir çocuğa takıldı bakışlarım
Konuşuyor gibiydi içinden
Bir şeyler olmuş diyordu belli ki bir şeyler
Abdestini alan çıktı dışarı
O gece korkuyu evde bıraktık
Sabaha durdurup bütün tankları
Düşmanın sırtını yerde bıraktık
Milletin safında, kâtile karşı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!