Gözden uzak olanlar, gönülden de olurmuş
İnanmam bu sözlere, hepsi de uydurulmuş
Baka baka yollara, gözyaşlarım kurumuş
Aşkta yanlış yapanlar, cezasını bulurmuş.
Bir zamanlar bilirsin, benden yakındın bana
Bir gün görmesem seni
Deli olurum deli
Taht kurmuşsun gönlüme
Dünyanın en güzeli.
Bakışın ömre bedel
Bir yol uzanırdı Kalamış’tan Moda’ya
Bir çift göz geçen gemileri sayardı gün boyu
Kimselere söylemezdi
Söyleyemezdi beklediği yolcuyu
Akşam olup zifiri karanlık
Kaplayınca tüm koyu
Hatırlıyor musun
Frezya mevsimiydi
Son görüştüğümüz
Belki de daha önceydi
Vedalaşıp öpüştüğümüz
Frezyaların açmasına
Bedenimde bir yangın var sevgilim
Durmak nedir sönmek nedir bilmiyor
Yüreğimde bir acı var sevgilim
Ne yapsam nereye gitsem dinmiyor
Gel, gel de bu yangını söndür
Tüm vücudum kül olmadan
İpek kâhkülünü yukarı kaldır
Yağmur gözlerini göremiyorum
Bilesin can feda yoluna amma
Bir sana gönlümü veremiyorum.
Ne güzel yaratmış seni yaradan
Yeşil oklarını gönlüme atma Buna dayanamam haberin olsun
Bildiğim yoldan gel yan yola sapma
Sana güvenemem haberin olsun
Sen bir yabancısın ben ise yerli
Uçarı davranış bekleme benden
Bugün anneler günü
Anneciğim
Aylardan mayıs, yıllardan ikibin üç
Biliyorum
Söylemesi hem zor
Hem de çok güç
Bana sen geldiğinde
Neler söyledin neler
Öyle seviyorsun ki
Seninki benden beter
Kimbilir ne düşünüp
Pırıl pırıl yanağın ışıl ışıl gözlerin
İçimi ısıtıyor senin güzel sözlerin
Kaldır kahküllerini yeşil dünyam görünsün
Kuruyan gönül bahçem baharlara bürünsün
Örnek olsun aşkımız bizden sonrakilere
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!