Dün gece yine bir iç yolculuğa çıktım
Yine seni düşündüm,
Hayal kurdum
Ellerini tuttum,
Öptüm, okşadım...
Yine bendeki boşluğunu hayalinle doldurdum
Ay ışığı gözlerinde
Gölgelerin sessizliği
Bal dudaklarında
Kan kırmızısı sözcükler
Hiç düşünmezdim
Senin kadar güzel birinin
Gecenin sessizliğini
Radyodan dinlediğim hoş melodiler
Ve birde yanımdan geçen
Araba gürültüleri bozuyor
Yürüyorum
Karşımda tabak gibi bir dolunay
Dün gece sen uyurken ben uyumadım
Hep seni düşündüm,
Hayal kurdum,
Ağladım.
Yatakta dönüp durdum,
Sonunda hep sana vardım
Bir güneş kadar sıcak,
Yıldızlar kadar uzak olmak.
Okyanus kadar derin,
Balıklar kadar ufak olmak.
Bir serap kadar güzel,
Aynalar kadar gerçek olmak.
Ne çok sevmiştim seni
Ne çok bağlanmıştım
Bırakıp giderken beni
Hıçkırarak ağlamıştım
Elimde kırmızı bir gül
Ne güzeldir Üsküdar sahili
Hele Beykoz’a doğru uzanan,
İki tarafı çınarlarla kaplı o yol!
Kimbilir!
O yüce çınarlar kaç tane aşığa yarenlik etmişlerdir?
Ve derimki kendi kendime
Ben bir deniz feneriyim,
Görünmez ışıklarım uzaklardan,
Belki birgün yolunu kaybetmiş bir gemi gelir,
Kurtarır beni bu yalnızlıktan.
Dosttur bana martılar,
Her doğan güneşle yeniden doğarım ben
Ve her gece yeni düşlere dalarım
Düşlerimde beraberizdir, elele ve gözgöze
Kalbim kuş olur uçar o an!
Uyandığımda perdeleri açarım hemen
Ama güneş yok diye korkmam hiçbir zaman
Bu gece son defa seni düşündüm,
Son defa hayal kurdum,
Son defa şarkıları senin için dinledim,
Düşündüm ki,
Hayat ancak bizi birbirimize bağlıyor,
Ancak bu şekilde ruhlarımız özgür kalıyor,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!