Karanlık yerde kapalı bir oda
kapı, penceresiydi dışarı açılan
yine yalnız yine mahkum
bir bendim orda kalan
Kaderin sillesi çilesimiydi
Artık sustum
Mezardaki insan misali
Ardıma, önüme bakmadan
öylesine sustum....
Kışın ortasındayım
İçimden birisin seninle yaşarım.
kalbimi çaldın geri vermezsin
kışımı bahara yaza dündürdün
içimden birisin be hevalamın(Arkadaşım)
Şiirimde bir gülün adısın.
Bir gülmü desem, dikenmi yoksa yaz gülü
Bir anda karşıma çıktın ansısızın...
Hazırlıksız yakalattın boş kalbimi
Kimsin sen anlamadım yazdım kalbime..
Bana gülmü yoksa dikenmi olacaksın
Seninle yürümek belki kaderim
gölgem gibi benimle yan yana elele
bir kalpte iki beden gibi...
seninle yürümek, seninle yürümek.
seninle yürürken hülyalara dalar insan
Hani o eski sevdalarım
beni benden alan anıların
hepsi yalanmıydı nağmelerin
Deli bakışlar çıldırtan kaşların
Gün ışığı gürdüm şu penceremde
Sabahın altsı gecem ayazda
Seni görür oldum kendi rüyamda
Derinden bir ses bana gel diyebilsen.
Ben seni özledim
Gözlerinin rengini gülüşünü
Gözlerine bakmayı
Duruşuna hasretim...
Ben ellerini özledim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!