Akif Kılıç Şiirleri - Şair Akif Kılıç

Güneş yeni bir güne merhaba derken
Benim için hüzünlerin başlangıcı olur.
Işıklar dans ederken ağaç yapraklarıyla,
Ben dertlerin keşmekeşliğinde, pençesinde.
Karanlıklar ışığın hasretindeyken,
Ben aydınlığın zincirlerinde.

Hiçbirşey istemedim sandım,
Çok şey istemişim aslında,
Yolunda delilikti isteğim,
Dünyaları dilemişim, olmadan farkında.
Seni istemekti,
Sensiz olan herşeye,

Bu ne soğuk, ne fırtına.
Üşüyorum, kaskatı kesildi dallarım, yapraklarım.
Ilık esen bir rüzgar, güneşti beklediğim,
Sarp kayalıklara tutunurken ince köklerim.

Ağaç ve toprak kurtlarının eşkiyalığında,

Ben bir ayrıcalık yaşadım,
Kimsenin yaşamadığı.
Acıların en güzelini gördüm,
Tatmadığı kimsenin.
En karanlığını gördüm gecenin,
Soğukluğunu hissettim ölümün,

Bu apaçık bir itiraf,
Az önce elim telefona şimdiye kadar,
Hiç uzanmadığı bir şekilde uzandı.
Adeta ucuna ilişircesine elim,
Sapır, sapır titriyordu bütün bedenim.
Bazen kendime öfkeleniyor,

Camide kılınır namazım,
Tabut içinde naaşım,
Mezarlığa doğru giderken,
Birden uyandım;

Kan ter içinde,

Bilmeyeceksin sevdiğimi,
Gecelerde seviştiğimizi,
Sevdanla dağlandığımı,
Ne çok yandığımı bilmeyeceksin.
Gözlerin, saçların,
Ezberimde konuşmaların,