Bazen canavarlar kazanır derler ya hani
Ölüm haberini duyduğumda yıkıldım çocuk
Gözlerim doldu dayanamadım çocuk
İnanmadım ölümüne inanamadım çocuk
Zeytin gözlerin çakır bakışların çocuk
Gün geçtikçe daha çok özlüyorum seni
Kalbime söz geçiremiyorum artık
Yalnız kalmaya çalışıyorum ama nafile
Yalnız kaldıkça daha çok seni düşünüyorum
Artık kelimeler manasız sen ellerimden gittin
Ben miyim bu sevda ateşi ile yanıp tutuşan.
Ardımda hakaretler ile birbiri ardına yanan.
Zulmü sen eyledin garip kalbi zorladın.
Yetmedi iftira attın beni bu cihanda yaktın.
Gayrı senden ne dost olur ne arkadaş nede sevgili.
Unutmamak elde değil.
İnsanlardan kaçıp kendini zifir yere atmak da boş.
Ne yapsam bilemiyorum artık.
Sadece oturup sahilde ki çiftleri izliyorum.
Bir gülüşüne yakmaz mıydım Kasımpaşa'yı
Yıllar aylar günler geçiyor ama ben seni unutmadım.
Saatler dakikalar saniyeler geçiyor ama ben seni unutmadım.
Bir meydan kavgasında göğsüme bir bıçak yiyorum ve sadece seni düşünüyorum.
Kimseyi hatırlamıyorum sadece seni düşlüyorum.
Sarayburnunda sahil boyu yürüyorum.
Yoruluyorum her geçen saniyede.
Artık kurtulmak istiyorum şu fanilikten.
Sessizce bir gece yarısında dua ediyorum.
Uzamasın şu garip hayatım sonsuzluğu istiyorum.
Ne kurtuluş diyorum ne de farklı bir şey.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!