Akif!
(Muzaffer Katar- 2008 Bolu)
Sorma
Neden üzgünüm...
Yok!
Bozuk değil yüzüm...
Geçtim bir okulun önünden.
Sen sormadan söyleyim,
Evet,
Cuma idi günlerden.
Haftanın sonu,
Mutluydu çok talebe,
Yarın tatil tabii ki,
Neşe çalmış galebe.
Bir itiş, bir kakış,
“Ah çocuklar! ”, kıpır kıpır,
Neyse öğretmen geldi
De söyledi:
“Evladım… Hazır! ”...
Sonra...
Sonra okundu güften...
“Dir o benim milletimindir ancak”.
Dedim, “Akif duysa,
Ağlayacak”.
Hep dağıldı talebe.
Ama ne oldu,
Nereye gitti önceki neşe?
Peki kızma söyleyim.
Gözlerim benim de doldu,
Neyleyim...
Akif…
Akif’im!
Şiirine yapmışlar beste.
Beste de ne,
Hatalar deste deste.
Hani prozodi,
Hani ölçü,
Daha ne.
Okunmaz,
Okunmaz hiç vahyın
Doğru
Ve tek nefeste.
SON
Muzaffer KatarKayıt Tarihi : 26.1.2011 01:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

ilhaminiz bol olsun
TÜM YORUMLAR (6)