Akif Şiiri - Muammer Gökçay

Bir güneş batıyor Osmanlı beldelerinin semasında
Bülbüllerin yerinde saksağanlar ötüyor Türkün yurdunda
Yolcular yolunu kaybedip, yolu düşmüşse bu çile vatanına
Görür karşısında bir hasta adam, düşman kucağında
Eğer bir tercüman ararsan ahu vahına
Bir Akif görürsün ümit ufuklarının arkasında

Mahşeri, yaşadığı vatanında görünce dertli gönül
Gel ey! Rahmet vadisi yaralı sineme dökül
Ölümü, toprak ve gök kusuyorsa eğer rahmanın cennet yamaçlarında süzül
Baksana sana nağmeler söylüyor efkârlı bülbül
Gaflete dalmış bir milleti, uyandıracak birisini ararsa gözler
Bir Akif görürsün on kıtanın içinde destansı sözler

Tacettin dergâhında, tarihe not düşerken milletinin destanını
Melekler ilham verirdi marşının satırlarını
Gözyaşlarıyla süslerken Osmanlının sarp yamaçlarını
Yüzlerce Asıma kollarını açardı o tertemiz toprak bağrını
Eğer bir kahraman ararsan Fatihin erlerinden
Bir Akif görürsün Sakarya’nın siperlerinden

İnsanlık bir kurtuluş türküsü duymak isterse kulaklarında
Bir mecnun bulursun milletine meftun Anadolu yurdunda
Hilal ve yıldızdan aldığı güç bu milletin mührü olunca
Hamzaların gür sesi duyulur gibi oluyor Uhud’un bağrında
Bir Asım olmak istersen onun hülyalarında
Bir Akif görürsün Çanakkale’nin yamaçlarında

Asrın vahşileri göz dikince Anadolu yurduna
Dertli gönül başladı destanını yazmaya
O, korkma deyip başlayınca satırlarına
Kim sarılmaz ki bu cennet vatanın şefkatli kollarına
Şayet bir vatan aşığı bulmak istersen kendine
Bir Akif görürsün vefalı bir milletin sinesinde