Akide Şekeri Şiiri - Ozan Durmaz

Kavuşmak ikliminin,
Özlemek mevsiminde,
Soğuk alıp, aşık olmuştum ben.

Ve buhulu penceremde
Gözyaşların çiğ olmuştu.
Güneşi bekleyen gözlerinde
Gözbebeklerine doğuyordu güneş
Ve karanlıkta ruhumu titreten soluğu
Vermek isterdim göğüslerine doğru,
Ilgıt ılgıt dudaklarımdan...

İşte böyle bir mevsimin namlusunda
Sarhoştum ve menzil içinde
Koynuna odaklanıyordu dudaklarım.
Akide şekeri kokuyorduk,
Ben, dudaklarımda kaybettiğimde seni...

İşte o an, saplandı mevsimin mermisi
Kalbimin surlarına
İlkin gulyabaniler koştu
Surlardan kaynadılar kanıma

Tatlı bir su yürüdü,
Hüzünü süpüremediler yanaklarımdan.
Yüzünü süpüremediler gözlerimden.

Dindi ölüm,
Bir sokakta nemlicene...
Rutubetli dudaklarımdan,
Akide şekeri aktı köpük köpük...
Kaldırımlar sen koktu bir anda,
O kadar ki geçemedi ruhum gökyüzüne...
Kaldı bir Arnavut kaldırımında,
Paspas niyetine...
Sildiğin ayaklarını.