Tevfik Coşkun dün konuşuyordu,
Arkadaşlarıyla sohbet ediyordu.
Artık son dakika yaklaşıyordu,
Yaklaşan bir el tetiğe dokundu.
Yığıldı olduğu yere hemen,
Acilen hastaneye kaldırdılar.
Can bedenden uçup gitmişti,
Onun için hayat bitmişti.
7 Kasım 2009 Cumartesi günü,
İkindiden sonra defnedilecekti.
Biz mezarlığa gittiğimizde,
Cenaze namazı bitirilmişti.
İşte göründü son durak,
Gel diyordu ona toprak.
Başka bir şey yok yapacak,
Akibet sonumuz toprak olacak.
Kara toprağa indirdiler,
Kabir tahtalarını dizdiler.
Kıble yönüne çevirdiler,
Akibet sonumuz toprak olacak.
İşe bu kaçıp durduğumuz ölümdür,
Herkesin böyle bir günü olacak.
Rabbim (C.C.) topraktan yaratmış,
Akibet sonumuz toprak olacak.
Dünya bizim olsa ne fayda,
Son servetimiz kefen olacak.
Ne kadar yaşarsak yaşayalım,
Akibet sonumuz toprak olacak.
07.11.2009
Şebinkarahisar/GİRESUN
Kayıt Tarihi : 7.11.2009 22:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!