Akıbet (son) Şiiri - Halit Yıldırım

Akibet demişler sona, bilinmez.
Bir perde ardında saklıdır bekler.
Dikilmiş perdeye meraklı gözler,
Kim bilir ki yarın ne görecekler?

Yol alır dünyada ömür araban
Esersin yağarsın sen de bir zaman
Herşey tıkırında sandığın bir an
Düzenin bozulur ansızın tekler

Bekleyiş sonsuz bir ufuk misali,
Yaklaştıkça kaçar hemen hayali,
Bir tohum gibidir dünyanın hali,
Tohum çatlamadan açmaz çiçekler.

Dünya şarkı söyler gitme kal gibi
Mala, mülke, sonsuz zevke dal gibi
Örter çirkinliği gece şal gibi
Karanlıklar hangi günahı saklar.

Yıllar, saçlarımı ağartan yıllar,
Sizin eseriniz alnımda yollar,
Avutmuyor beni yalancı fallar,
Her zaman umudu umuda ekler.

Doğru tek, değişmez, değişse zaman,
Saatler tak diye durduğu bir an,
Dağılır atiye çöken bu duman,
Fallar susar dile gelir gerçekler.

Akibetim olur hayır ya da şer
Saf saf olur dostlar ikişer üçer
Kabrimde melekler ne sual eder
Sevabım cürmümü ne kadar aklar...

Dostlar beni kara toprağa gömer
Gelir börtü böcek cismimi emer
Muazzeb ruhum bir Fatiha umar
Kimbilir hangi dost kabrimi yoklar....