Akıbet-i Sühran Şiiri - Ayşe Çabuk

Tutuldum...
Lâl dilencisi şehrin, eşkalimi iletmiş
Sadaka çanağına düşüm isabet etmiş
Top yekûn hasılatı pula dönüşüvermiş
Düş yorgunu yüzümü ayniyle dillendirmiş

Tutuldum...
Sağır bekçisi şehrin, ismimi yetiştirmiş
Ayık düştüğüm düşü öz dilimden dinlemiş
Sesimde hayat bulan herze-i kebir imiş
Dilimin tek döndüğü şu meşum ismim imiş

Tutuldum...
Âmâ kâtibi şehrin, imzamı tarif vermiş
Düşümü resmettiğim evrakıma şahitmiş
O resimde her nesne aslına muhalifmiş
Mezkûr imza evrakın sûretinde sabitmiş

Tutuldum...
Sâbık zâbiti şehrin, kolumu zabteylemiş
Göktepe tefecisi düşümü rehin etmiş
Bir fiske uyku tozu gözümün hakkı imiş
Tek ben uyuyayım da asayiş berkemâlmiş

Uyutuldum...
Kesilmiş cürme ceza; tez uyumam vacipmiş
Ayan oldu uykumda; bu sala da ne imiş?
Günahsız tefeciden ruhu firar eylemiş
Vasiyeti merhumun, düşüme defin imiş...