Akibet Bilinmez Şiiri - Yunus Akkale

Arar dururda, her kulda kusuru
Kuşlarda konduğu, dalı ne bilir.
Kalmaz rahatı, bozulur huzuru
Soğan tadını, balı ne bilir.

Bozulur mayası edebi hayâ
Orta yerden çatlar, kocaman kaya
Her renge dönerde sürdüğü boya
Alnında karası, keli ne bilir.

Bir insan ne çekerse; dili belası
Dışında görülmez, içte alası
Her türlü rezalet, oldum olası
Hatır, gönül nerde, halı ne bilir.

Bir zerresin yerde, itler kudurur
Terk etmez sinekler, çöplükte durur
Atar durur, tam on ikiden vurur
Bir damladan deniz, seli ne bilir.

Bak gör ki; yüzünden sıyrılır perde
Her söz söyler, uluorta yerde
Öyle düşürür, iyi olmaz derde
Çölden esen rüzgâr, yeli ne bilir

Tutar el tutmazda, kalır biçare
Onulmaz derdine, bulunmaz çare
Dilleri sivride, benzer hançere
Her zaman serap gören, çölü ne bilir.

Kendini bilseydi ne kadar aciz
Bir damla suda fırtınalı deniz
Tırpanla biçsen de, bitmiyor keriz
Âleme maskara, kıralı ne bilir.

Nefsine tamahkâr, Nemrut’a özgü
Düşerde kalkarda, öğrenir görgü
Dolarda yumağın, çözülmez örgü
Geçmişi unutan, çulu ne bilir

Alın teri akmaz, haram kazancı
Vicdanı karada yoktur inancı
Gelir geçer, ne yolcu kalır, ne hancı
Zengini, fakir, hamalı ne bilir

Ne garip; yüzü, astardan pahalı
Ölçer biçerde, nefsiyle davalı
Dün torba doldur da, bu gün çuvalı
Yün yatakta yatar, kılı ne bilir

Yunus; özünde var mıdır cevherin
Kul bilmezde, Allah bilsin değerin
Cehennem narında, olmasın yerin
Mahşer gününde, ahvali ne bilir

30 Ekim 2007 Kahramanmaraş