Bir cumartesi sabahı olmuştu bütün olablar, sabah daha uyanmamıştım kapı hızla dövülüyor du. İki Görevliydi kapıda olan ne olduğunu anlayamadım. Bana mahkemeye derhal gelmemi söyleyip, kelepçe vurdular kollarıma, hemde ikisi de kalpten. Burasını biliyorum gönül mahkemesi burası, Hakim cezalandırıyordu benim gibi aşk suçlularını. Bana ısrarla soruyorlardı bunu neden yaptığımı, soruyu anlayamamış bir türlü cevap veremiyordum. Jüri üyelerine baktım hepsi dostum arkadaşım, Hakim sonucu açıkladı ve ben suçlu çıktım. Suçum bir kalbi kıtmaktı ve onu ağlatmaktı, cezam idamdı, kan ağlıyordu kalbim. Sağ yanıma baktım o vardı gözleri deniz mavisi olan. Hıçkırak ağlıyordu koşarak boynuma sarıldı "Bir duamız vardı Allah dan bizi ayırmasın diye, hayaller kurardık gelecek için, hani ölümsüzdü yüce sevgimiz"diye.O an bir acı hissettim kalbimin derinliklerinde, İdam sehbamı itmişim bilmeden kendi ellerimle.
Belki canım yanacak, Kahrolacağım , Yıkılacağım. Belki birdaha ayağa kalkacak gücüm olmayacak. Karralarım yorgun, kalbim paramparça. Bu kaçıncı tükeniş, kaçıncı aldanış kaçıncı umutlarımı asış, kaçıncı ölüm. Düşünüyorum lakin yüreğimden geldiği gibi sadece. Kimseyi sevememe hastalığına yakalandım. Herşey herkes sahte. Susuyorum tek bir söz dahi çıkmıyor dudaklarımdan. Sorsanız dudaklarım dan iyiyim çıkıyor, iyi değilim hemde hiç iyi değilim. Vakti geldiğinde affedecek lerim var, nekadar zaman geçerse geçsin asla affedemeyeceklerimde.En büyük cinayetimi geçmişimi öldürerek işledim, bana katil desenizde, benimkisi sadece nefsi müdafa der geçerim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!