Hüzünlü Bir Islık Gibi Dokundun Düşlerime
Kendime yeni yalnızlıklar arıyorum
Savuruyorum ütopyalarımı sonsuz bir boşluğa
Ve başlamadan bitiyor,
nedense en uzun yolculuğum
Yaslanıyorum kimsesiz bir çocuk gibi anılarıma..
Mevsimler alıp götürüyor lacivert akşamlarımı
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
iyi şair böyledir işte...daha okuduğunuz ilk şiirin ilk dizesinden bağlar kendini size..ve bir çırpıda bütün yazılanları okumak için daha doğrusu bunları yazanı anlamak, tanımak için acele edersiniz...Yazılanlar bir iç döküş , bizden bir parça değilmidir...Öyledir...sevgiyle kalın...burca...
nefis bir şiir...hep kendimize dönüşümüzü hatırlattı bir kez daha..........
' Yaslanıyorum kimsesiz bir çocuk gibi anılarıma..'
' Yaslanıyorum kimsesiz bir çocuk gibi anılarıma..'
bütün dizeleri bize dair. ne güzel, sair kendindeki bizi unutmamis. iç sesi de güzel siirin...
selamlar sair.
Merhaba amca
senin siirlerini internet sayfalarinda gormek ve sicagi sicagina okumak beni cok mutlu etti biliyorum ki her zamanki gibi etkileyici olmus ve insani derin duygulara surukluyor sana kocaman opucukler gonderiyorum.
emel / Fransa
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta