Akdeniz Yoruluyor Gözlerimde

zemheriyi içmiş yasak çocuklar gibi
uçurum uçurum sen kokan boşluklar var içimde

olan akşam
Akdeniz yoruluyor gözlerimde
sağ yanımda Hıdırlık kulesi
sol yanımda o meşhur çitlembik
ayyaşlığa öykünüyor yüreğim
yarım bırakılmış kitaplar gibi üşümekteyim
başımı yaslayıp Bey Dağlarına
maddenin üç halinde
nefesimi bırakmak istiyorum Akdeniz’e
sonra da
içimdeki kuşların göç yollarına tutunup
göç vermiş yollarda unutulmuş
umut türküleriyle gitmek istiyorum şafaklara

ey şehir
psikolojik sınırı aşıyorum
eceline susuyor kelimelerim
müebbet giyiyor alfabemdeki tüm harfler
bense ezik bir yaranın sızısından öpüyorum
göksüme saplanmış bir ağrı gibi
sevmek yorgun düşerken kalbimde
bana sustuğun yerden
sokaklarına omuzlarımı bırakıyorum kahır dolusu

Şubat/2015
Sıtkı Özkaya