Akdeniz kıyıları Şiiri - Hüseyin Yalçın

Akdeniz’i seyrettim dün gece
Yakamozlarını saydım bir bir
Sinirliydi Akdeniz,hırçındı
Nefesi yüzlerime vuruyordu.
Gelişinde bir küheylan edası
Gidişinde,benden bir şeyler götürüyordu dalgalar.
Yakamozları dinledim
Akdeniz’i seyrettim dün.
*
Gel diyordu bir ses gel
Tüylerim mızrak oldu bedenime!
Gel diyordu bir ses gel
Uzat ellerini tut ellerimden
Yar ol,yaren ol bana.
Tanıdım
Tanıdım onu bakışından
Tanıdım onu akışından
Tanıdım onu yakışından
Tanıdım,tanıdım onu nakışından.
*
Sende anam var,sende vatan
Sende sılam var,sende Elbistan.
Tanımam mı seni,tanımam mı Ceyhan.
Gözlerin ruhumun şelalesi
Nefesin Şardağının lalesi.
*
Beri gel Ceyhan’ım beri gel hele
Hangi zamandan gelir,hangi mekana gidersin?
Elbistan’dan haber ver bana.
Şardağının taze güllerinden haber ver.
Ah Ceyhan’ım ah!
Burda insanlar,insansız
Zamanlar mekansız
Mekanlar zamansız
Damarlar kansız
Vicdanlar vicdansız
Yadelin eline geçti düşüncelerim
Uykular terk etti gözlerimi
Gurbet boğazımda düğüm düğüm.
Anamın yüzünü
Sokakların tozunu özledim.
Ah Ceyhan’ım ah!
Gurbet demir attı yüreğime
Utanıyorum ağlamaya
Al şu gönlümü uzaklaştır buralardan.
Hatırlar mısın?
Kaç yerde koynuna girdim
Kaç defa kollarımı doladım boynuna?
Buz gibiydin ama,sımsıcaktın
Sarılmak istiyorum sana doya doya
Kollarında uyumak istiyorum
Ömür, bir göz kırpımı değil mi zaten?
Bekle Ceyhan’ım sana geliyorum.

02/05/1999
Elbistan