Akdeniz’in Prensesi Şiiri - Ruhi Can Alkan

Hiç inanmazdım, Kasım da aşk olur mu?
Görmediğin güzellik yüzünü güldürür mü?
Mersin’de yaşıyormuş, uçup gitsem yanına;
Bu gözler hanımefendiye tutulur mu?

Bir prenses varmış uzak diyarlarda,
Kalbimin ritimleri adını duysa hızlanıyor.
Güzel kokan ne varsa sokaklarda,
İsminin anlamını yeniden hatırlatıyor

Akdeniz’in rüzgarları sıcak ve yakıcı derlerdi,
Oysaki yüzüme vuran sanki bahar esintisi,
Rüyamda tepside kahve veriyordun bana,
Çok tuzluydu koymayı unutmuşsun şekerini.

O kadar büyük sevdaki sanki nara benzer,
Dıştan bir tane ama içimden bin sen dökülür,
Kainat bile kıskanıyor eşsizliğini,
Zerafetin ayı küstürür, güneşi söndürür.

Güzelsin ya, ne olursan ol, girdin hikâyeme,
Çok değil evi barkı terkedip sana uyduğum,
Ancak sen tâzelikte gül yaraşır pencereme,
Uykusuz gecelerimde kokusunu duyduğum.