Bir geceyi yüklenirim trençkotuyla sarhoş.
Yetimhane gibi kalbimde taşırım o çocukları.
Akdeniz herkesinken doğrulup yatağımdan
Karamelalar yetiştiririm Filistin'e, Namibya'ya
Süt tozlarından, ddt den önce.
Ve yalnız, uyusun diye hüznüm,
Ve yalnız, ellerim avunsun diye
Geceye saklayamadığım.
Ben şehveti ilk kendimde tanıdım.
Kendimi öldürdüm, bir kötülüğüm olduysa.
Bu cehennem var ya sırtımda
Ondan karanlık rıhtımlara bırakıyor beni
Elime bir kaç napalm verip
Gri gemiler, Afrika'nın boynuzunda.
Dağıtarak saçlarını gözlerini
Şimdi benim karacalarım su kıyısında.
Ölüme rağmen oradalar.
Sadece taşları değil
Dalgaları bile yosun tutmuş
Beklerler görmek için
Güzelliklerini suda.
Oysa hiç gelmeyecek günlerim.
Akdeniz hiç herkesin olmadı.
Kayıt Tarihi : 25.12.2007 03:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
çok harika bir eser okudum kaleminizden varolun
ustaca yazılmış dizeler
kutlarım üstadım
Kutluyorum sayın Özer Dudu . Dolu içeriği ve nitelikli , akıcı anlatımı ile çok başarılı bu şiirinizi ...Saygıyla ...
kimselere gelmeyecek, kimselerin olmayacak...
'Dağıtarak saçlarını gözlerini,
Şimdi benim karacalarım su kıyısında.
Ölüme rağmen oradalar.
Sadece taşları değil,
Dalgaları bile yosun tutmuş
Beklerler görmek için
Güzelliklerini suda. '
ve kaç kalem boğulacak sularında...
kutlarım dostum.
saygılarımla
TÜM YORUMLAR (5)