Akdeniz Güneşi Şiiri - Necla Nefesoglu

Bak işte,
Bu o aynı Akdeniz
Güneşi yüreklerimizi kavuran!
Aynı yosun kokusu,
Ismini dalgalara yazan;
Köpük köpük,dalga dalga
Aynı poyrazlardır aşkımızı
Yunuslara haber salan....

Ah bir tanem!
Tayfunlar mı gözlenmeli
Seni bana getiren?
Bu kaçıncı eylül
Hercai menekşelerden aşklar deren!
Bak,aşkımız hala
Asırlık bir çınarı
Sulayan ırmaklar gibi,
Yatağında çağlamakta;
Engin denizlerdeki istiridyeler
Gibi ruhum ağlamakta, gülümse! ..

Sahilde sevgililer
Beyaz kum zambakları dermekte.
Dertlerim, kederlerim
Yakamozlarda dillenmekte
Bembeyaz sevda zambaklarım
Gelincik kızılliğında kurban edilmekte!
Bedenim yasemin sarhoşluğunda,
Ruhum gözlerinin susuzluğunda
Dillerim,susmakta!

Bak,aynı gelincik tarlalarına,
Aynı vefalı buğdaylara gebe
Doğa,Akdenizin koynunda,
Gülümse! sonsuz irmağı ol
Susuzluğumun,sevgilim ol!
Akdeniz güneşim ol,
Portakal çiçeği bezenmiş
Baharlarım ve devası ol
Karasevdamın,gülümse!