Akdeniz Şiiri - Hüseyin Celep

Hey gidi Akdeniz,
Yaz mevsimin,pek yaman.
Haşmetin, dokuz aya ferman.
Beş on gün, kaçıp işten,
Koşarken sana, uçarız sevinçten.
Teselli kapısı, ana kucağısın.
Her köşende manzaranla aynısın:
Elele insanlar,tebessümler içinde.
Küçüklerin de keyfi pek yerinde.
Esnaf takmış en şirin maskesini.
Güneş, letafetle okşar tenini.
Bir yanda, alabildiğine yeşil dağlar,
Bir yanda deniz,sevinçle çağlar.
Müziğin rengiyle yaldızlı sokaklar,
Her yerde bir şıkıdım havası var.
Sahile uzanmış, dalarsın hayale.
Dalgalar köpürmüş,sanki şelale.
Ufukta gözlerin, enginleri aşarsın.
Tatlı bir rüyayı, uyanıkken yaşarsın,

Akdeniz,
Sana sevinç, eğlence,
Bana gam, keder.
Sen buralara bir de,
EYLÜL SONUNDA gel.
Bir eser bulamazsın,
O gördüklerinden.
Kendini denize atmış,
Sahiller kederinden.
Issız sokaklarda,
Ruhlar gezinir, ürkek,
Soğuk kaldırımlarda,
Bir ben,birkaç kedi- köpek.
Sahile fırlatıp şişelerini,
Yaşlı tekneler,dağıtmış kederini.
Deniz, ince bir yağmurla ıslanır,
Börtü böcek, kuytularda saklanır.
Sevdanın yürek acısı,boynumda tasma.
Yok artık, aşkımsın diyen o yosma.
Bomboş kumsal, öbek öbek.
Nerede, göğsüme sığmayan o yürek?
Soğuk bir el, değmede sanki tenime.
Düşmüşüm bir kasvetli zaman tüneline.
Tohumum sevinç, hasatım hüzün,
Şimdi, yanık namelerde sazım.
Issızlığımla sırdaş bir parktayım.
Ben benden, çok uzaktayım.
Tutun kollarımdan, başım dönüyor.
Tenhalar boğdu beni,,ruhum ölüyor.
Ruhum ölüyooooooooooooooooor…….

. . .Hüseyin Celep