Akdağlar Şiiri - İdris Çetin

Yeşildir dağların, soğuktur suların,
Yamaçlarından hafifçe esen rüzgârın,
Geç vakitlerde kalkar enfes karın,
Dünyaya selam yayar, kardeşlik duyguların…

Selvi boylu çamların, kardeş olmuş;
Kalpleri ağacın özüyle dolmuş,
Öz, ötelerin ötesine gitmiş,
Kendini yaratana kul olmuş.

Rüzgârla gürleyen yaprakların,
Adam olmuş, çoban olmuş,
Bağrında sayısız canlıyı barındırmış,
Onlara oksijen depolamış damarların.

Mantarların çıkar, rengârenk her yerde,
İlaç olursun, hayat olursun her derde.
Derdini anlayıp da seni arayana,
Rehber olursun, ecza deposuna.

Yollar geçer, senin sırtından enginlere,
Yol, yoldur; seni anlayıp da gidene,
Kalp gözünü açıp da geceleyene,
Yol hak yoludur, onu bulup da gidene.

Yüksek tepelerin selamlaşır geceleri,
Kin, nefret duymaz enginlere,
Onlar zirvenin temiz havasını,
Bıkmadan yollarlar; yaylalara, ovalara…

Yıldızlar, Ay ve Güneş daha yakındır sana,
Senin sevgi dolu nefesin tütser uzayda.
Bense seninle onlara komşu olurum daima,
Yıldızlarım her zaman barışıktır, Akdağlarımda.

Ay, nurunu herkese verir esirgemez,
Hiçbir kimseye küsmez, kimseyi incitmez,
Nurundan habersiz olanlarsa;
Onun ışığıyla aydınlanmak istemez,
Rengini göstermemek için karanlıklara kaçar.

Biz, bize bu dağları ve doğayı bahşedeni,
Her an anmalı, Ona şükranlarımızı sunmalıyız.
Dağların temiz havalarını, ruhumuzda perçinleyerek,
Muhtaçlara hiç çekinmeden yollamalıyız.

11. 07. 2006
Akdağmadeni