Akça-bardak Şiiri - Gürsoy Solmaz

o koca ovada deve boynunda
Akcabardaklar açardı yelpelenk...
vadilerin serin koynunda
sanki seni arar gibi bakınırdım...
sonra içlerinden biri titreyerek
Rüzgarda işmar ederdi...
Sen gibiydi ve sana benzerdi...
boynu bükük, gülümserdi
gülü ak, teni pak ve ancak
daha yeni açmış akça bardak...
gibi şirin,munis, narin, kibardı
toprak kokardı...

yaratmıştı yaratan,
o haliyle sonradan,
zamanıma an oldu,
bedenime can oldu,
bitmez heyecan oldu,
demem o ki değildi ırak...
kar gülü gibi sevdiğim ve öyle bildiğim.
kar çiçeği diye aklıma gelen...
körpe kardelen...

filizleri baş verirdi tepelerin döşünden
ben onu düşünürüm
taa on beşinden
daha öte, daha beri yaşından
işte bu halde iken duygularım dürterdi
***
düşünüyorum ve diyorum;
olmadık yerde ve şimdilerde
dinle, işit duy,yanındayım işte bak
ya sen? dağımdaki kardelen..bendeki akça-bardak...
ara bir naza çekiyorum
gibi olsam da aslında ceza çekiyorum..

dağ yelleri hoyrattır şiddetinden zar olur
korkarım akıbetin zar'a intizar olur...
sen sevmekte koçak ol, sevgime de ortak ol
artık anla ki sana değilim uzak...
kapındayım bak..
nasılsa kaderin hükmü kısadır
sevmek sevenlere yasadır...
sevilen şey bedelsiz, istenen şey iştiyak
duydun mu akça-bardak...duydun mu akça-bardak

karlarında bahtiyar ol...sen daima var ol