Akbil Şiiri - Elazığlı Mustafa Kaya

nerden bilebilirdim ki
akbil gerçeğini..

ilk günler dikkatmi çekti
kart gösteren geçiyor
bir sinyalle kart işlem görüyor
istanbul bana yeni
ben istanbul 'a..

öğrendim ben de
akbil kullanmayı
akbil kıymetliydi
herşeyimdi..

eğer bir gün
bindiğim 127 - topkapı
veya 120 mecidiyeköy otobüsü
bir kaza sonucu
köprüden uçsaydı
suya dökülen insanlar içindeydim
denizden çıkaracaklardı beni
kalabalıklar çevirecekti başımı
her kafadan sesleri duyacaktım
'..vah..vah..genç daha..''
''..tanıyan var mı..?
''..avucunu açın..ne tutuyor..''
''..belki adresidir bakın yumruğuna..''
açacaklar avucumu
canımı yakacaklar
her şeyimi kaybederim ama
akbil 'imi asla
tutuşum bundandı
akbil'im denizde ıslanmasın
derinliklerde kaybolmasın
ah,çekip aldılar
açık gözlerimde ki
endişe
akbil 'imi aldılar diye..

boyluca uzatıp cesedimi
gazete kağıdı serdiler
kaç saat kalmışım diğerleriyle
açık avucum kalmış öylece..

akbil 'imin yeri avucumda kuru
birkaç meraklı insan
daldılar elime
''..denizden çıkarttılar el kuru..''
''..sadaka nın nuru...''
''..yok..yok..bir derviş bu...soylu..''
daha ne lafazanlıklar ağrıttı başımı..

akbil 'imi alanı gördüm
önünü arkasını çevirip duruyor
sapasağlam
yesyeni
gıcır akbilimi
göz göre göre götürdüler
kahrımdan öldüm
kimse anlamadı
neden öldüğümü...
can verdiğimi...

mustafa kaya
21.11.2001 / boğaz köprüsü

www.mustafakaya.net