Akbelen Çığlığı!. Şiiri - Ekrem Çiçek

Akbelen ÇIĞLIĞI-VİCDANsızlar!..

Kestiğin sadece ben değil,
Çiçeklerim, yapraklarım, dallarım
Meyvelerim, CAN SUYUN bil,
Onlar benim EVLATLARIM!..

Kopardı ŞAH DAMARIMI;
Oluk oluk akıyor
Hayat veren pınarımı,
Kanı gören bakıyor!..

Çamın feryadı bambaşka;
Çığlığını duy çınarın
Yıktın kuşların yuvasını,
Kökünü kuruttun pınarın!

Ormanlar biterse zalim;
Nefesin oksijen biter
Dinle cırcır böceklerini,
Yeter acımasız diyor, YETER!..

Bütün canlılar biter;
Oksijen biterse dünyada
Paran sana CAN vermez,
Rüyada görürsün, rüyada!.

Meşeler, ulu çınarlar bağırıyor;
Daha fazla kanımı dökme
Seni merhamete çağırıyor,
YETER, ciğerimi sökme!..

Donuna kadar soyan;
Foyan ortaya çıktı, foyan,
Milletin anasına koyan,
Ahlaksız, şerefsiz, vicdansızlar!..

Seller, yangınlar, depremler;
Hepsi hepsi SENİN ESERİN!
Sen hazırladın birer birer,
KIYAMETTİR ALIN TERİN!..

Ağaçları yıktın, düşünmedin;
Diktin beton dağlarını
Doymadın daha daha dedin,
Ördün örümcek ağlarını!.

Akbelen, Kazdağları, HES.ler;
Serçeden ceylandan çıkan sesler,
Ardamarın çatladı arsız,
Bunlar son, SON NEFESLER!..

Arşı sallıyor YAŞAMIN ÇIĞLIĞI;
Körler, sağırlar ordusu
Dünyanın sonunu getirdiniz,
Yok mu hiç ALLAH KORKUSU?..

Kudurmuş, çıldırmış gibi saldırdı;
Ne CANSUYU verdi, ne NEFES aldırdı,
İnsan bedeninde bir CANAVAR,
İNSANLIĞI ortadan kaldırdı!..

İnsanlıktan çıktı VİCDANSIZLAR;
Bir an olsun, VİCDAN SIZLAR!
Çiçek derki; aslını inkar etmiş,
Emanete düşman KANSIZLAR!..