Seni Akbaş köyünün Kazdağı ormanlarının
Çam ve kozalak kokulu eteklerinden getirdim
Bozkırın yüksek Alaca ovasına gelip söyleştin
Zor oldu ama alıştın Çünkü sonsuza dek yerleştin
Son anlar çok özledin yerini yurdunu hatta köyünü
Her yaz oralarda iki ayını tatilini koymüştün gönlünü
Abini kardeşlerini dayı ve yiğenlerini gördünmü sevinirdin
Çok sabrettin ama tek yardımcı çocukların ve ayrıca eşindi
Hasretlik üzerine hasretlik çektin eş dost kardeş diye
Bunlar yetmedi dayı ve kuzenlerin kırdı gönlünü safiye
Edremit'e nası geçer uğramadan bak hele köye
Her şeyi kafasına takardı son zamanda anladımı ne
Vakdi daralmış o yaz çok gezdik doyamadı tad alamadı
Kendi acı ve sızı içinde kardeşine ve çocuklara kıyamadı
Onlar için ev tutup bir ay oralarde gezdi ama mutlu olamadı
Anlatırdı her şeyi bir bir bensiz oralarda yalnız yaşayamazdı
04.04.2008
Bahattin Tonbul
Kayıt Tarihi : 4.4.2008 18:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bu yaz eşimin tatili uzatıp acı içinde çocuklarını mutlu ettirmesi belkide tedavisini geciktirdimi? kalıyor insanın aklında çünkü hayat dolu bir insandı o
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!