Gözlerim perdelenmiş görmemişim güneşi.
Hafızam sis kaplamış, nur sanmışım ateşi
Yıllarca aynalarda sevmişim kuru leşi.
Değersiz cesedime akbabalar üşüştü.
Kurmuşsun yüreğime tahtı, saray olmuşsun.
Şu güp güp atan sensin, kurulu yay olmuşsun.
Yerde turapsın ama, gözümde ay olmuşsun.
Bu tılsım sevdanın mı, bu nasıl görünüştü?
Kimleri dost sanmıştım, kimler aldı ahımı,
Kimler karanlık etti aydınlık sabahımı?
Kefe'ler taşımadı bir günlük günahımı,
Yazık oldu bir ömre, sanki bir anlık düş'tü.
Kayıt Tarihi : 4.7.2010 10:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Derya Sezer'in şiirine yorumumdur.
![Binali Kılıç](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/07/04/akbabalar-usustu.jpg)
Olma asla ve kat'a, o yanlışın yanlısı!
Her şey haktan emanet, bir gün geri alacak!
Hesap verecek ona, tüm cansızı, canlısı.
Hayırlı çalışmalar.
TÜM YORUMLAR (1)