I.
Hayattır; kayıtsızlığı dünden azade, yarını meçhul. Yağmur altında ömürler nasıl unutulur? Varsın yalnızlığıma çınar eğilsin. Dağları tutan kartal belirsin omuzlarımda. Bir baba da oğluna sonsuzluk getirsin. Komşusunun ağına takılan balık olmasın bu defa. Unutsun, unutulsun acının burgaçlarında.
Birbirine uydurulan hayatlar yaşıyoruz oysa. Bütün çocukluklarını kuruttuk ömrümüzün, bütün pınarlarını da… Ne yol ne de yolaç bıraktık geride. Şimdi dindirilmemiş anılardan arta kalan birkaç kırıntıyı topluyorsa akbabalar, ey birbirine kurulanlar: Kurma kolunda ömürler nasıl geçebilir?
Beynimde damla damla biriken umut, ancak genzimden akabilir.
2
Ve gökyüzünü
unuttu diye maviliğini dumanlar arasında
ve bulutları, o paçavralar içindeki sığıntıları
tutuşturacağım en son aşkımla,
Devamını Oku
Ve gökyüzünü
unuttu diye maviliğini dumanlar arasında
ve bulutları, o paçavralar içindeki sığıntıları
tutuşturacağım en son aşkımla,
Sizi okumak gerek ve anlamak...
Varolun ve hep yazın siz Şair.
Saygılarımla.
Hem akbabaları, hem de çağımız ne güzel tasvir edilmiş seçkin imgelerle.
Düşünmeye teşvik eden derin ve anlamlı bir şiir...
Zihniniz ve yolunuz açık olsun, sevgili Cenk kardeşim.
Saygılarımla kutluyorum güçlü kaleminizi...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta