Akbabalar Şiiri - Atilla Durukan

dolandı başımda kör akbabalar
degişti tabiatın yumuşak huyu.
kelebekler oldu birer canavar
gülen gözlere sokuldu kızgın demirler.
anladım dönüşü yok bu gidilen yolun
yaprakların hışmından kör oldu bakan gözler,
o yumuşak topraga basan mı bu kötü ayaklar
cehennem ateşinde yürüyerek yol arar.
anladım bu alametin hayrı yok
huzur veren geceler batar oldu gözüme,
denizin dalgasında bin hışım, bin kin dolu
bir yudum su misali zülfi yarinden saklı
yer yarlldı ikiye, adımlar başka belli.
anladım bu gidişin sonu kötü bitecek
el açtım YARADAN, a yalvardım gece gündüz
ne gidenden bir haber, ne ses, nede bir nefes
ve nihayet banada göründü sıratın acı ucu
düştüm ben artık cehennem kuyusuna
yandıkçabedenim, yüregim nefret doldu.
en sonunda bedenim ateşlerle dost oldu
yüregim ellerimde hala orada beklerim,
beklerim ve bir gün sıra gelecek
benim yandıgım dibi yakanlarda yanacak
işte o zaman belki yüreim soguyacak
akan gözyaşlarımla topragım sulanacak.