Akasyam 2 Şiiri - Emin Gönen

Dinle beni akasyam bu son serzenişim olsun
Kuşatılmış ruhumun kaygı bilmez tuzağına
Ve terkedilmiş kutlu bir muştu ilk kez dokunsun
Sararmış sayfaların o efsunkar dudağına

Dinle akasyam mavisiz hülyalara sürüldüm
Gözlerinden bir hatıra kalmadı düşlerimde
Kelimeleri bitmiş müflis şaire döndüm
İsyanlar uyurken sukutun hazin beşiğinde

Ah akasyam beyhude mektupları çoktan yırttım
Çoktan solmuş özlediğim nazlı yasemen
Yollar bitmiş kayıp şehre hükümdar yazılmış adım
Issız bir deniz ummuştum oysa melteminde sen

Hicransız yarasız yaşarız sandık biz aşkı
Şimdi anladım buzdan şatolar kurmuşuz meğer
Sensizliğe koşmak kader olunca akasyam
Öğrendim bir yalan kaç hicapsız günahı örter

Mevsimsiz hülyalara ram olduğumdan beri
Kasım sarısı bir ayrılık üşür penceremde
Nice güneşlere gebe zalim mahzenler gibi
Asırlık seferler büyütürüm mürekkebimde

Hüznünü yağmurlara satmış bahtsız bir şehirde
Kimsesiz bir inkilabı büyütür şimdi zaman
Terketmezdim seni çocuklar ölmese gölgemde
Şehirlerin aydınlığı çalınmış ruhlarından

Kopuşlara biçare kördüğüm bir figanla
Vicdanlar sökülürken hayatın damarlarından
Yıldızları gülümseten isimsiz bir şarkıyla
Umudun peşinden koşar nice atlı kahraman

Islak perişan canhıraş bir duaya bezenir
Karanlığı ısıtan vuslat nakışlı rüyalar
Üşür hüznün zemherinde aşka sarılır şiir
Titrek ellerini maverayla yıkar satırlar