Akasya Çiçekleri Şiiri - Mehmet Özsan

papatyalar takardım uzun saçlarıma,
akasya gölgeli yollarım vardı
kuşlarla söyleşip
yürüyüp giderdim
yansımamdı akasya çiçekleri.
gökyüzü gece gündüz aydınlıktı
deniz ona aşıktı...

insan insandan korkmazdı
sela okunurken akla gelirdi ölüm
göçenin selamı
kalanın helali.

II

sen çoban,
fötr şapkasından maviliklerde kocaman kist peydahlayan sihirbaz
sen apoletli ressam,
kisti patlatan darağacında tüneyen akbaba
papatyaları çiğnediniz
kuşları öldürdünüz
akasya çiçeklerini yoldunuz.

III

papatyalar söyledi;
canı acımaz umudu olanın.
-gökyüzünden duymuş-
aslan yüreklidir kuşlar...
inan, akasyalar yeşilini istiyor maviden
deniz, kendinden alınanı mutlaka alır geri.

Mehmet ÖZSAN

mayıs 2014/ eskişehir