Akasya Ağacı Şiiri - Ömer Dede Kılıç

AKASYA AĞACI

Kaderlerimiz hep aynı, akasya ağacı,
Fani dünyada kendim için yaşamadım,
Sen koyu gölgenle, herkese faydacı,
Ben el derdinden,kendime bakamadım.

Sen ayırt etmeden yaptın baş tacı,
Bense dolu dizgin el için koşardım,
Akasya ağacı, herkesin oldun ilacı,
Bense iyilik uğruna sel gibi coşardım.

Gölgende barındırdın, akasya ağacı,
Hiç kimseye nankörlük yapmadın.
Mertlik düsturumdu olmadım dalgacı,
Bende hiç kimseye zarar açmadım.

Masum yapraklarınla, herkesin ihtiyacı,
Çölde kalmış tüm canlıları serinlettin,
Benimde vardı bir aralar gardaşla bacı,
Ömrümü onlara verdim bildiremedim.

Kederlerimiz hep aynı, akasya ağacı,
Bakılmayınca, çölde kalmış gibi kurur.
İnsanoğluna hayat acımasız, çok acı,
Şefkat gösterilmezse, vefasızlıktan ölür.

Akasya ağacı gidelim, insanlar kıyacı,
Gidemezsin köklerin bu topraklarda.
Terki diyar etsem, yakınlarımın ihtiyacı,
Hayır bırakamam, nankör olsalarda.

Selimi der, Akasya yaşlansan da oyacı,
İnsanlar süs eşyası yapar yaşlı kökünden.
Sen iyilik yapmaya devam et herkes duacı,
Ölün para eder, bu senin yeteneğinden.

22.01.2019 Ben Selimi