Akasya Şiiri - Adem Yazar

Çocukluğum sende saklı, yitirme!
Dallarında salkım saçak Akasya
Alıp götür beni geri getirme
Tut elimden burdan kaçak Akasya

Zaman treninden inip beraber
Ölüm ebe'sinden sinip beraber
Mazi gemisine binip beraber
Yelkenleri fora açak Akasya

Varalım o eski mahallemize
Tanıdık nazarla baksınlar bize
Hoş geldiniz derken her ikimize
Dostlar açacaktır kucak Akasya

Hatırlarsın; yollar çamur, mıcırdı
Giysim eski amma keyfim gıcırdı
Gözlerim kamaşır tenim acırdı
Çökünce başıma sıcak Akasya

Senin kollarında huzur bulurdum
Dalında oturur sevgi solurdum
Uzansam tutacak gibi olurdum
Tepemden geçerken uçak Akasya

Eser yoktu o dem, öfkeden kinden
Küçüktüm, masumdum, değildim hin'den
Onlarca yemyeşil yaprak içinden
Sallanırdı bir çift bacak Akasya

Sonra parsellenip imar geçince
Bahçeler tarumar edildi önce
Bir sızı yerleşti inceden ince
Keserken dalları nacak Akasya

Yerle yeksan oldu nice haneler
Modernleşmek idi tüm bahaneler
Daha neler oldu ah daha neler
Betonlaştı köşe bucak Akasya

Gelip geçti derler halbuki dündü
O güzelim günler maziye döndü
Yaşamak sevincim beraber söndü
Sönerken kara taş ocak Akasya

İlhâmi geçmişi buruk anarken
Gözleri yaş dolup dolup kanarken
Ruhu özlem ile köz köz yanarken
Saplanır göğsüne bıçak Akasya

Tut elimden burdan kaçak Akasya

Adem YAZAR
23 Mayıs 2021

Sinmek : Saklanmak
Ebe : Bir oyunda (çocuk oyunlarında) baş olan ya da ötekilere karşı tek başına oynayan çocuk.
Hin: Uyanık. Cin fikirli.
Tarumar : Perişan olmak. Yıkılmak dökülmek.