Akar Gözlerim Şiiri - Şaban Kalebaşı

Bazen buğulu buğulu maziye dalar,
Hep aynı noktaya bakar gözlerim.
Karşıma dikilir tüm hatıralar,
Boşanır sel gibi akar gözlerim.

Orada gençliğim gitti ise de,
Hep aklım takılır kalır lisede,
Anılar yüzüme gülümsese de,
Boşanır sel gibi akar gözlerim.

Yıkılmış ismini yazdığım çınar,
Akmıyor suyundan içtiğim pınar,
Adını andıkça, hep seni arar,
Boşanır sel gibi akar gözlerim.

Her yerde haylin, resmin var gibi,
Hasretin bunaltır, dünya dar gibi,
Adeta çağlayan bir pınar gibi,
Boşanır sel olur akar gözlerim.

Seni sevdim Çukurova düzünde.
Başka güzel görmedim şu yeryüzünde.
Bakıp da takılır, kalır izinde.
Boşanır sel gibi akar gözlerim.

Aşık meçuli’yim,yanıyor özüm.
İçimi kaplıyor bir garip hüzün,
Hatırıma geldikçe o melek yüzün.
Boşanır sel gibi akar gözlerim.

Ş.(MEÇHULİ) KALEBAŞI