Akan Kokmaz Şiiri - Uğur Musab Şahin

Akan su “kokar” deme, akan su kokmaz
Yarası olmayanlar, sel gelse gocunmaz
Kastım kimseye değil, merhabayı kestim.
Selam alıp vermeyince, su sızdırır testim.

Öç alma hırsı ya göç, ya sahte güç verir.
Adabı usulde ayıp, güvenini kaybettirir.
Mutlu olmak, umutlu olmaktır sabır da
Susmakta, küsmek değildir aha burada.

Tekmeyi öğretme sıpaya, ilk seni teper.
Yine aklında olsun, ya tedbir al ya siper
Günahın ağırlığı, vicdanını taşırsa yorar .
Ondandır, nefisler, bakir günahlar arar.

Sert olan kırılırken, yumuşak olan esner
Sen ödülü, nefsine değil vicdanına ver.
Akıl iktidarsa, ne ayağın ne kolun yorulur.
Bela ve musibetler, başından uzak durur.

Aklın bilediği kalem, kılıcı kına hapseder.
Ahlak yoksa dini al da, din tacirlerine ver.
Beşeri adalette hakim, kendi vicdanındır.
Fetvayı veren kadı akıldır, vicdanı kanatır.

Öyle şerefsiz, alçaklar vardır ki, eli sopalı.
Başına bela eder, onca varsa körü topalı.
“Yarını olmayan her cahil cesurdur” derler.
Bir sıkımlık boynu var, bir de efelenir beyler.

En güzeli çalıyı dolanmaktır, çomak değil.
Baş ki yücedir, yalnız Allah huzurunda eğil.
2020