Akan Kanda Boğulmayalım-Makale-

AKAN KANDA BOĞULMAYALIM
Sevgili dostlar. Biliyorsunuz ki Suriye’de insanlık dramı yaşanmakta. İktidarlarını koruma uğruna elinden gelen zulmü ardına bırakmayan, bu uğurda genç-ihtiyar, kadın-erkek, çocuk- bebek demeden bombalarla katledilen binler masum insan var. Katillik konusunda babasına rahmet okutacak bir canavarla karşı karşıya insanlık.
Ne Birleşmiş Milletlerden ne Avrupa Birliğinden ne Amerika Birleşik Devletlerinden ne de İslam Ülkelerinin çoğundan ciddi manada bir ses, bir seda yükselmekte. Adeta sus-pus olmuşlar katliamı seyretmekteler. Belki de içlerinden oh olsun demekteler.
Bu insanlık dramına sessiz kalmak, insani duygularımızın silindiği, felce uğradığı, yüreğimizdeki sevgi ve merhametin tükenmişliğinin göstergesidir.
Türkiye yine elinden geleni yapmak için çırpınıyor. Bir masumun kanı yere düşmesin diye, mazlumların feryadı arşı inletmesin diye kendini parçalıyor. Gerek Kızılay gerek İHH ve gerek değişik yardım organizasyonları ile hiç değilse yaralılara, hastalara, çocuklara ve bir vesile ile hala hayatta kalanlara umut olmak için. Rabbim elbette “Zerre miktarı yapılan iyiliğinde, zerre miktarı yapılan kötülüğünde karşılığını verecek.”
Bugün Facebook’ta dolaşan bir yazı var. Bu yazıya cevap vermeden geçemeyeceğim. Yazı aynen şöyle. " Vazifem gereği sekiz yılı aşkın bir süredir İstanbul ve Tahran arasında gidip gelen birisiyim. Ayın yarısı orada yarısı burada gibi. İstanbul'daki evimde izlediğim televizyon kanallarında Suriye rejiminin bombaladığı okulda parçalanan çocukların görüntülerini görüyor ardından yorumcuların o sünni çocukları vahşice katledenler üzerine yaptıkları yorumları izliyorum. Bir Sünni Türk olarak lanet olsun bu vahşete diyorum. Sonra Tahran'a gidiyorum. Bu sefer orada akşam haberlerini izliyorum. El-Kaide veyahut İşid benzeri Sünnilerin (?) yakaladıkları Şiileri nasıl işkence ile öldürdüklerini izliyorum (sansürsüz) . Canlı canlı kalbini sökmelerden tutunuz ateşte kızarta kızarta yakarak öldürmelere kadar. Kurbanların yalvarmaları, çığlıkları tüylerimi diken diken ediyor. Bir İran'lı ve de bir şii olarak bunları izlesem ne yapardım diye empati kurmaya çalışıyorum. Çıldırıyorum ve aynı laneti burada da haykırıyorum. Buna kalp mi dayanır, asab mı dayanır? Bu karşılıklı ekran okumalarımdan vereceğim örneklerin sayısını yüzlere çıkarabilirim. Ama dostlar durun bir dakika, ortada bir gariplik var. Ne buradaki medya o haberi ve ne oradaki medya buradaki haberi göstermiyor. Herkes kendi mezhebine karşı yapılanları gösteriyor ama kendinden olanların yaptıklarını sansürlüyor. Halklar tek taraf gösterilerek kandırılıyorlar." Prof.Dr. MAHMUT EROL KILIÇ (Marmara İlahiyat Fakültesi)
Yazımız bu. Prof. Dr. Mahmut Erol KILIÇ Beye.
İran, Suriye’de İşid, Deaş ve değişik isimlerle anılan terör grupları ile mi savaşıyor? Yoksa Esed rejimi ile beraber masun insanların kanına mı giriyor?
Bir Sünni Müslüman olarak Tahran’da seyrettiklerin karşısında Türkiye’de o görüntüleri izleyip de memnun olan birileri mi var? O görüntüleri çobanından cumhurbaşkanına lanet ve nefretle kınamadık mı? Bunları yapan bırakın Müslüman olmayı, insan dahi olamazlar söylemlerini hiç duymadınız mı?
Terör örgütlerinin yaptıklarını gündeme taşıyıp, Sünni Müslümanları karalamak da ne oluyor. Demezler mi adama, kimden yanasın?
Zaten İslam dünyası en çok Mezhep kavgalarından çekiyor. Bunu aklı başında her Müslüman biliyor. Cumhurbaşkanımız bile konu ile yaptığı her toplantıda üst kimlik olarak İslam bize yeter, Mezhebimizi üst kimlik haline getirmeyelim diye söylediğini duymuşsunuzdur.
Bu yazınız sanki bana İran Devletini masum göstermek için sarf edilen çaba gibi geliyor. Yaptığı cinayetleri tasdik ediyorsunuz. Gerekçe olarak da terör örgütlerinin cinayetlerini gösteriyorsunuz. Biz hiçbir zaman İşid’in yaptıklarını mübah görmedik, görmeyiz de. Ve dahi onların Müslüman bile olmadıklarını zannediyoruz. Allah’ı bilen bir insanın sorumsuzca cinayet işlediği, canlı yayında kafa kopardığı nerede görülmüş.
Sizde İran ve Esed rejimini mübah görmeyin. Yoksa oluk oluk akan kanda boğulursunuz. Zaten kan üzerimize sıçramış. İnsanlık ve dünya bu ayıp ile daha ne kadar yaşar bilemiyorum. Ama safınızı netleştirin.
Safımızı netleştirelim dostlar. Kimden yanayız acaba.

Bu konu ile alakalı bir şiirimi de yazıma ekliyorum. Okuyucularım hoş görüsüne sığınarak.

AKAN MÜSLÜMAN KANI

Oluk oluk akan kan Müslümanların kanı,
Yılan koynuna girmiş dostu, düşmanı tanı.

Sevgi ve merhametten nasibi olmayanlar,
Kanı şerbet zannedip içip de doymayanlar.

Bir dünya ki hak, hep güçlünün yanında,
Uygulanır adalet zayıflara anında.

Mümin yaparsa terör, hemen yok edilmeli,
Siyonistler yaparsa, insan hakkı bilmeli.

Kurt dereden su içer, aşağıda kuzuyu,
Tehdit eder, azarlar, bulandırma şu suyu.

Kuzu derki ‘’Efendim, bu sizin dediğiniz,
Mümkün değil ki, altta kalıyorum bendeniz’’.

‘’Kuzu, seni yemeği, ben kafaya koymuşum,
Eften-püften de olsa, bir bahane bulmuşum.

Halimiz bundan beter, silah küfrün belinde,
Öyle acımasız ki, bırakmaz can bedende.

Harap olmuş evlerden feryatlar yükseliyor,
Her haneden bir-iki yavrular yükseliyor.

Zulmü dindirmek için çare olamamışız,
Neden bu meseleye çözüm bulamamışız.

Zalimin zulmü varsa, mazlumunda, Allah’ı,
Arş-ı alaya çıktı ezilenlerin ahı.

Dünyaya nizam veren milletin ahfadına,
Halimize bir bakın, çomak girmiş çarkına.

Çalışmıyor dişliler, ses geliyor her yandan,
Çok acı ama, medet, bekliyoruz düşmandan.

Ağlamasın analar, yetim çocuk kalmasın,
Dünya devletlerinde mutsuz insan olmasın.

Kanayan yaraları saralım merhametle,
İnsan hakkı nasılmış, gösterelim ibretle.

Barışla tekrar gülsün çocukların yüzleri,
Atalarına layık, torun eyle bizleri.

Mazluma, ezilene yine kanat gerelim,
Hakkı güçlüden alıp sahibine verelim.

Ya Rabb cihat ruhunu ver bize tekrar geri,
İnletelim yeniden hem semayı, hem yeri.

Yüceltelim her yerde, Senin ismini yine,
Okunsun ezanların Adriyatik’ten Çin’e.

Hak olarak verdiğin Kur’an’ın hürmetine,
Zaferler nasip eyle Muhammed ümmetine.