Oturdum gece yarısı bir başıma…
Hiç işim yokken düştüm şu yalancı dünyanın tasasına…
Anladım…
Bu iş olmayacak böyle ah’larla vah’larla…
İçime attım akıtmadım gözyaşlarımı da
bütün bu yapılan haksızlıklara…
ne kadar üzülmeyeceğim desem de
laf dinlemiyor deli yüreğim…
doluyor elimde olmadan gözümde yaşlar,
onları da akıtmıyor hapsetti kirpiklerim…
elimden de hiçbir şey gelmiyor ya
ben ancak, kahretsin! bana kızabilirim…
Bir yanım diyor ki “-ne var sanki, bu olanlar dünyanın sonu mu? ”
Diğer yanım ise başka diyor “-belki gerçekte değil ama benim için artık sonu”…
Her geçen gün biraz daha yaklaşıyor yaşamın sonu…
Her gün gördüklerimiz ayrı ayrı rezalet! hem de diz boyu…
Kaybetmiş insanlık insanlığını nereye varacak bu yolun sonu…
Affet Allah’ım(C.C) sen affedicisin bu günahkâr kulunu…
son nefesimde ne olur? İmanımı tam koru…
Artık, gözyaşlarıma set çekmiş kirpiklerimde dayanmıyor…
Of! ...
Yeter! Yeter!
sende artık akacaksan delikanlı gibi…
dolu dolu ak! be gözyaşım…
01/03/2006
Ali Orhan GünaydınKayıt Tarihi : 1.3.2006 22:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
(İlahi İle normal şarkıyı ayırt edemeyip göbek atanlara, maneviyattan eser kalmayıp her gün zevk-i sefa’ya dalanlara,yalanı- dolanı hiç eksik olmayanlara,onurunu hiçe sayıp kırk takla atanlara,sözde Müslüman olup geçekte kilise çanı çalanlara ………yazıklar olsun…...)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!