Akaç Şiiri - Onur Alan

Gün batıyor yine.
Ne kol kola girmiş dağların ardında
Ne uçsuz bucaksız bir deryanın sonunda
Sessiz ve yalnız...
Üç beş apartman ardında sadece
Kayboluyor güneş.
Ve ben doğuyorum,
Korkusuzca evhamlı geceye.
Yırtık ceketim,eskimiş papuçlarım,dağınık saçım...
Halimi sığdırmışım bir heceye,
Aşk! aşk! aşk!
Lakin nutkum tutuluyor.
Fısıldayabilmek dahi gayrimümkün.
İltizam ettim bütün kelimeleri şişelere.
Şimdi alıyorum yudum yudum.
Her yudumda bir can her canda bir sen...
İçtikçe bir hayatın ardında batıyorum.