Aka Gündüz Kutbay'a

Aka Gündüz iki hançer kaşın altında deryâ,
Aka Gündüz iki sâhir elin altında dünya

Görebildim seni ancak iki kere dünyâda,
Meğer ölmek ne kolaymış bizi boğdun feryada.

Cebininden damlayan ter düşerdi rind-abaya
Öyle kim vermezdin kıymet beş paralık dünyaya

Aka Gündüz çok işittim ve de gördüm vuruldum.
Aka Gündüz ilahi bir nağme idin tutuldum

Bu cihandan seni teşrifat ile defn ederken
Dedi gönlüm seyret O’nu Cemil’le ıyş ederken

Seni ancak görecek ilk eminim ki Mevlâna
Çökeceksin önüne diz Aka Hiç durma ağla

Güneşi O Tebriz’in sen bilirsin makalatı
De ki geldim sana ben ey gönüllerin sultanı

Sana çok yandı yakıldı hem-saz olan üftade.
Mezarında çıktı segâhtan feryâdlar eflake

Seni Zâti ile kıyas ediverdim hele gör.
O şairdi sense neyzen menşeiniz kefş-ger

Bize koydun gittin sanma senindir o kemençe
Yüce Rabbim sana kıymaz aleminde düşmanca

(8+7=15’li Hece)

(1979 Bursa)