Ak Ve Kara Şiiri - Mustafa Sevimli

Duygular düğümlenir yüreğimde
Elimde kalem beklerim
Yanaşmaz duygular kaleme
Bürünür onca mahremliğine
İşte o zaman
Hatıralar göz kırpar
Nazlı nazlı
Bütün albenisiyle çıkar karşıma
Cazibesine kapılan kalemim
Başlar hatıralara yol almaya

Hatıraları yeniden yaşamanın
Ne denli acı olduğunu bilen kalemim
Temkinli atar adımlarını
Ama kâr etmez
Ki sızlamaya başlayan yüreğim
Kalemimden akıtır kanlı yaşını

Hatıralar ve gözyaşı
Devamlı birbirini büyütür
Hatıralar gözyaşlarımın sebebi
Gözyaşlarım hatıraların gereği

Akan yaşlar hatıraları berraklaştırıyor
Şimdi zaman hüzün zamanıdır

Dönüm noktasında hayatımın
Sen varsın hayatımda
Biz daha tohum telaşındayken
Kara bir ayrılık iner toprağımıza
Hâlbuki yediğimiz aynı ekmekti
İçtiğimiz aynı su
Ve bir de
Gırtlağımıza dayanan ayrılık

Bilir misin
Şimdi paylaşım vaktidir
Ekmek ve su sende kalsın
Ayrılık bende
Sen hatıraları düşünürsün
Bense ayrılığı büyütürüm
Seni düşündükçe
Sanki limandan daha bir uzaklaşırım
Gözlerim en son ellerini görmüştür

Geri dönüş ümidiyle çıkmıyorum yola
Hayatımı en zor şartlara ayarladım
Bir zamanlar
Sabah ümitlenip
Akşam yıkıldığım günler
Çok mu uzakta kaldı
Onlar da ayrı bir hatıra içimde

Hayatı renksiz yaşamak istedim hep
İstedim ki ak ve kara olsun sadece
Belki de siyahı o yüzden seviyorum
Ben karalara bürüneyim
Ak senin tanıtıcı vasfın olsun

Hatırlarsın o boz bulanık günleri
Ne senin tam ak
Ne de benim tam kara olduğum
Sanırım hayat da bu olsa gerek
Renkleri netleştirme çabası
Haziran 2002