Ak Sakallı Bilge'den Kalan

Hey! ...

dünyama düşen beyaz çığ

soyunduğum yeni hikâye

en beyaz rüyalarımı kilim kilim türkülerime yığ

diyorsam

yolların yokuşundan bi-haber seyyah!

biliyordum ki

yol sevdasının fevkinde firardadır siyah

hey! gönül mabedimin ulu abidesi

bu öykü Kays'ın çöle düşme hadisesi

hey! küheylan sipahisi

hey! umutlarımın dahisi

hey! düşleriminin en sahisi

haykıramadığım sesimin sesi

törenler eşliğindeki sana sürgünlüğüm

ayaklarımdan belliydi

bir adım attım bir adım daha...sana kalktım

nemli gözlerimdeki çağlayanlar ha aktı ha akacaktı

ve biliyordum ki

bir ülger yıldızı benliğimi yakacaktı

yaktı da...yaktı

yıldızlara uzanıp da gece yarıları

hangi gönül cidarı yanmadan pişmiş?

aksakallı,ak tecrübeye sorsam dedim

aşk nerde,aşık nerde diye

kim lokman olacak en ulvi derde?

ne tarih,ne dâhi yalan söyler

ne falan,ne de filan söyler

lafı uzatma dede

sen konuşurken

duygusu köhne,öteledim her falı

şuçlu ben değilim

o şarkı,ışıksız ruhumda sallanıp dururdu

akşamları gelir,itirafım büyürdü

su kenarında mavi bir sızı sarardı her tarafımı

beyaz ipek gibi bir kar kapladı etrafımı

usul usul inen ipil ipil yağan yağmurun konuğuydum

o,Kerem'di

o,Yusuf'du

o,Kays' dı

aşkın büyüsünde bir heykele dönüştüm

ona doğru süzülen damlanın çığlığıydım

turna kanadında tura çıktım

harikulade bir sözün içine düştüm

ne falan ne de filan

en kutlu tavsiye idi

aksakallı bilgeden kalan