Ak Saçlar. Şiiri - Necdet Erem

Beşer artık uyandı, bu gaflet uykusundan,
Kurtulup cehaletten, döndü inkâr yolundan,
Elinde şeceresi, peygamberler soyundan,
Mülhidin yüreğine, bak nice korku salar.

İnançsızlık beşeri, bunalttı bunca zaman,
Bir nesli yok ettiler, dünya oldu toz duman,
Kura’n nuru parladı, küfre artık yok aman.
Kâbe’denbu doğuşu, görmüyor yarasalar.

Akıl inkârdan bıktı, her şeyin bir aslı var,
Kendini küçük görme, bak kâinat sana dar.
Sen Allah’a yar isen, cümle âlem sana yar.
Bak gelen kalmaz gider, hani beyler paşalar.

İlim inkâra düşman, insan için irfan var,
İğne ustasız olmaz, her nesneyi yapan var.
Bak kâinat bir kitap, elbette bir yazan var.
Manadan mahrum gafil, artık haline ağlar,

Önünü açan kimdir, ilim denen sonsuza,
Küreler dem çekiyor, san-atı kusursuza,
Sendeki aczin ne der, O rahmeti sonsuza,
O rahmete şahittir, bak ta gör dağlar taşlar.

Hayaller dünyasında, gezinme hiç boşuna,
Bak kabre gireceksin, gitmese de hoşuna,
Ömrü nasıl tükettin, gelmişsin kaç yaşına,
Bir şey demezmi sana, başındaki ak saçlar.