Ak Saçlar Şiiri - Sedat Çakmak

Daha dün vücudumda, belli belirsiz iken,
Sonra bedeni sardın, yaş ilerliyor derken...
Geldi büluğ çağımız, hep tarayıp severken,
Aynada şekil verdik,sana daim ak saçlar.

Gençlik dönemlerimde, okşadım seni daim,
Oysa gençliğim gider, durmaz yerinde kaim,
Yaş yirmiyi geçince,hayat olur pek vahim,
Rengin sarı,siyahken; şimdi rengin ak saçlar.

Keder ve dert çok ise, rengin erken aklaşır,
Ak rengin çoğaldıkça, ihtiyarlık yaklaşır...
Senden ibret alanlar, günahlardan paklaşır,
İbret almayan kula, bir hiçsin sen ak saçlar.

Kiminde erken aklar, kiminde geç aklarsın,
Ak renginin içinde, nice sırlar saklarsın,
Tek tek aklaşır iken, nice günah paklarsın,
Bu hayat kervanında, yolcusun sen ak saçlar.

İlkbahar mevsimine benzer senin ilk halin,
Gürleşip çoğalırken, o da bak yaz misalin,
Bazan tek tek dökülür, bu da sonbahar salın,
Sonu ak renkle doldun, erdin kışa ak saçlar,

Sedat sen yaz; saç halin,devran edip gidiyor,
Tamamı ak olmadan sana nida ediyor...
Artık aklın başa al! son pişmanlık zor diyor,
İş işten geçmeden sen, ibret olsun ak saçlar