Ak'larım Şiiri - Özdemir Aydın 2

Gecenin donuk ay ışığında,
Gözlerimde söner yetim yıldızlar.
Saçım, sakalım birbirine karışmış,
Göğün gözyaşı ile ıslak,
Urbası yırtık,
Yüreği yamalı,
Kaldırımları mesken tuttum.
Her sabah kızılında kuşlar halime ağlaşırken,
ben sustum,
Avucumdaki umutlarım yerlere serpilirken
sustum,
Hayırsız bir aşkın esiri olmuşken,
sustum,
Ateşinde dudaklarım uçuklarken,
sustum.
Kaldırım taşları ağlardı,
Ben bir avuç topraktım,
Parmaklarımın arasında süsülüp kayan,
Senden başka kimsem yoktu benim.

Bir besmeleydi aşk-ı muradım,
Oruçluydum
İftar sofrasında unuttum.
Arş-ı Ala'ya ulaştı nidam,
İsm-i azam,
Şeref_ül şifaydı hayam.
Kaç gece yüreğime sarılıp ağlaştım,
Kaç şiirde dem tuttum.
Kaç gece nefesime zehir,
Hayallerime siyah giydirdim.
Kaç gece ölmek istedim,
Azrail'e yalvardım,
"Öldür beni, öldür", dedim.
Cenazemi hüznümle kefenledim.
Ham topraktım,
sürüldüm
Sürgün yedim.
Göçmen kuşların gözyaşlarıyla ıslandım.
Ödünç aldım bir kaç damla,
İçimde sırdır
Saklarım ak'larımda.