(Mukaddimesi olmayan acıların kimsesiz çocuklarına…)
Hatırlıyorum!
Hatırlıyorum!
Hiç unutamadım ki:
Bir iş dönüşüydü
Hem de akşamüstü
Bir tek yıldız parıltısında
Mutluluğun başladığı saatler
Güneş, guruba kaydığında kurulurdu
Rahmet kokan ellerden, mübarek sofralar
Büyük bir buluşmaya sahne olurdu dört duvar arası
Çocuk, kurduğu hayalin şevkiyle gezinirken
Kalbindeki cennette
Bir şefkat sesi duyulurdu;
“Oğlum tabağın bitmiş, uzat da doldurayım”...
Sevgilisinin göz bebeklerinde
Abâd olurdu çocuk
Çocuk, en güçlü ânını yaşardı
Ak Kanatlı Merhamet içinde.
Ve renk bulurdu sevgililerin dilinde sohbet
Renk bulurdu can kırmızısında sımsıcak çaylar.
Her şeye reis olan sevgiydi
Sevgi, her şey olurdu bir çocuk yüreğiyle.
Baba, Can olurdu
Ana, Rahmet…
Mekan tanımazdı tebessümler
Saygı içinde
Edep içinde
Alıp götürürdü her vakit,
Bir anı olacak her anımızı
Serçe kanadında,
Uzaklara, ta uzaklara…
...ve uzaklığın bağrından kopan bendim
Yıllar sonra, rahmetinden yoksun olan ben
Sendin mihmânı gönlümün
Hislerimi inşâ eden sen
...ve bilmediğim doğruydu
Çocukluğum kadar yaşadığımı,
Bir gün senin de düşeceğini, felcin pençesinde
...ve bunun ne anlama geldiğini
Bilmek istemeyişim...
Bir akşamın seyrinde
Bir tek yıldız parıltısında
Mutluluğun vaktiyken
Hanemize düşen
Seyfi Baba suskunluğunu,
Bilmek istemeyişim…
Bir çocuk yüreğiyle şahit olduğumu
...ve geldikçe yâd’a
Azâp eden şiir gibi,
Akşamın sen eksikliğinde
Bir cevap dilendiğimi...
Teselli yetimliğinde
Sana dair her haberin
Muhabiri olduğumu,
...ve yıldızların çokluğunda
Ak kanatlı merhametten yoksun olduğumu,
Bilmek istemeyişim…
Doğruydu.
Doğruydu bilmediğim
Sevginin gerçek ızdırabını
Doğruydu görmek istemeyişim
Bir çocuk yüreğiyle
Sevgiliden ayrılmanın firâkını
- Sevenlerin sevgide yarıştığını
...ve bir masal diyarında buluştuğunu…
İstemediğim kadar doğruydu,
Ak Kanatlı Merhametten ayrılmanın zorluğunu!
Haber aldım neden sonra,
Rahmet kokan ellerden yoğurduğun hamuru,
Mis kokan tandır kokusunu,
Kurduğun sofraları düşündüm
Dört mevsim gibi yaşadığımı seni
Anladığımı seni,
Anne, Anne! …
Cennette yeşeren buğday misali
Yememeyi yasak meyveden …
İsyanı düşündüm
Yorgunluğunu düşündüm
Bir öğle vakti,
Bir öğle vakti
Güneşin her zaman ki ifasını,
İnimde bir kan misali
Sarsıldığımı, devrildiğimi düşündüm
Kuramadığım empatilerden kaçtığımı
Sana dair,
Anne, Anne!
Tevekkülü düşündüm
Ağlamayı düşündüm
Direnmeyi düşündüm
Büyümeyi düşündüm
Ölmeyi düşündüm
Ak kanatlı merhamet içinde
Ak kanatlı merhamet içinde
Muhammed Ali IŞIK
2007 / İZMİR
Kayıt Tarihi : 7.9.2007 00:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kendisiyle Aşk denizinde abâd olmuş,Merhameti,hücrelerimden tutup, Ahlâkıyla beni macâzdan soyup ve sevginin en gerçeğine,en yücelerine taşıyan Cennet’ime…Canım Annem...
Hayatta insan için en değerli olan anne ve babasıdır. Bunun için sahabi efendilerimiz Peygamberimize sevgilerini dile getirirken anam babam sana feda olsun Ya Rasulullah diyorlardı. Ya da bu cümlelerinden anne babanın en değerli varlık olduğunu anlayabiliriz. İnsanın ömrünün her karesinde aile var özelliklede anne. bazen fotoğrafın en gerisinde en silik haliyle ama yine orada.. ve Rabbim sana bu şiirde hayatının içindeki ve bizimde hayatımızın içinde çok yakın anneyi ve babayı çok güzel ifade ettirmiş. Allah razı olsun gönlünü verip çaba göstermişsin Allah'ta seni bu şiirle nimetlendirmiş.. Ne güzelll... Rabbim daim etsin... Başarılarrr...
Bazı eski sözcükleri yenileyebilirseniz.!.. şiiriniz
çok daha güzel olacak kanısındayım..
Sevgi ve başarı dileklerimle.
Ne yorum yapılabilir böyle bir şiire bilmiyorum. Duygularını çok güzel yansıtmışsın. Hüzünlenmek mutsuz olmak değildir çoğu zaman. Senin de; yazarken de sonrasında her okuduğunda da hüzünlendiğini; fakat mutsuz olmadığını düşünüyorum.
Yemek, çay, tebessüm anlarında ve hatırlatan her şeyde onunla olduğun hissinin seninle olup seni mutlu etmesi dileğiyle...
Saygılarımla...
Allah'a emanet ol...
TÜM YORUMLAR (4)